De datum ontgaat me juist, maar ergens in maart van dit jaar uitte mijn zus en schoonbroer hun frustraties over hun terras. Om eerlijk te zijn heb ik die frustraties een beetje 'geforceerd'. Het terras was eigen te krap bemeten om comfortabel een tuinsetje op te zetten, en ik zag mijn kans schoon om dit eens aan te kaarten. Het terras her - aanleggen in een tropisch hardhout zou de mogelijkheid bieden het ook uit te breiden.
Ik kreeg mijn schoonbroer Paul warm voor het idee, hij maakte een schets van zijn huidige terras, met de juiste maatvoeringen, en na wat rekenwerk kon het hout besteld worden. Er werd voor Tali gekozen, een beenharde tropische houtsoort, de meest duurzame soort, maar ook de duurste soort. Een paar dagen later werd het hout geleverd, en mijn zus en haar wederhelft hebben een zaterdag gespendeerd aan het 'naar de tuin dragen' van de stapel planken, balken en onder - regels. De bedoeling was om bij het eerste goede weer het terras aan te pakken.
Op zaterdag 18 april was het zo ver. De weersvoorspellingen lagen goed, meer dan goed zelfs, de eerste chemo lag intussen twee weken achter me, en ik voelde me redelijk ok, dus om acht uur 's ochtends was ik paraat, met het nodige gereedschap.
Het ontwerp van het terras zat in mijn hoofd, de koffie was klaar, en de 'project' kick - off werd gegeven. Ik moest van mijn zus op een stoel gaan zitten, en instructies geven aan Paul en Diether, die de aanleg zouden 'uitvoeren'. Ik zei mijn zus dat ik vanuit de regisseursstoel zou toekijken, en dacht bij mezelf: "Als je dit gelooft, dan geloof je ook nog in de Sint." Bibi van aan de zijlijn toekijken en instructies geven? Ik dacht het niet.
Enfin, fotootjes zeggen meer dan duizend woorden, dus laat me eens proberen er hier een foto tussen te foefelen.
Gelukt! Door op de foto's te klikken kan je uitzoomen.
Ik had mezelf drie dagen gegeven om het terras aan te leggen, wat krap was, maar haalbaar. Om half tien was de dragende onderbouw voor de uitbreiding klaar. Paul nat in't zweet, maar wel voldaan.
We begonnen aan de onder - regels, Tali balkjes die de planken zouden dragen, en ervoor zorgden dat regenwater vlot weg kon. Zus had me intussen al een paar keer 'terug op mijn stoel gezet', zonder blijvend resultaat. Vier uur later was de onderbouw volledig klaar, en begon ik aan het uitwerken van de trap. Om de monolithische stijl van het terras geen geweld aan te doen, had ik gekozen voor een geïntegreerde trap, in plaats van hem tegen het terras aan te bouwen. Het was wat meet- en puzzelwerk, maar nog eens twee uur later was de trap zo goed als klaar.
Aanschouw zelf...
De eerste plank was intussen ook gelegd, en voorzien van led - verlichting, als barrière tussen het terras en de 60 cm dieper liggende tuin. Gewoon om te voorkomen dat iemand in het duister, en met een stuk in de kraag languit in het gras zou terecht komen.
Om een uur of zeven 's avonds hielden we het voor bekeken. We waren 'on schedule', eigenlijk zelfs een beetje voor op de planning. Voor een belangrijk stuk dank zij Diether, die liet zien dat jonge kerels best wel poten aan hun lijf hebben, en zichzelf meer dan gesmeten had. We rommelden het gereedschap op, en we spraken af dat we de dag nadien om half acht terug op het appel zouden zijn.
Moe maar voldaan reed ik terug naar Brasschaat.
De volgende dag, zondag 19 april dus, verwelkomde een stralende zon ons. Om half acht was ik terug bij Paul en Dominique, en in had er zin in. Diether zou ons ook komen helpen vanaf een uur of tien, en na het koffietje vlogen we erin. We begonnen met de beplanking van het overdekte gedeelte van hun terras, en rond de middag was dat deel klaar. Het gaf een mooi beeld van hoe het afgewerkte terras er zou gaan uit zien,
Het was een gepruts geweest, dat overdekte gedeelte, met veel hoekjes die moesten uitgewerkt worden, maar het resultaat mocht gezien worden. We werkten verder, en tegen een uur of acht 's avonds was het zo goed als klaar. Er moesten nog een paar planken 'aangewerkt' worden, en alle houtoverschotten moesten nog opgeruimd worden, maar een professioneel aannemer deed ons dit niet na op twee dagen.
Kijk en oordeel zelf...
Zus kon niet wachten, er zouden stoelen op dat terras moeten staan, en ze sleepte haar oudste stoeltjes uit het tuinhuis. De "echte set" moest eerst afgewassen worden. Nadat zus het terras had gestofzuigd. ja, je leest het goed, "gestofzuigd", mochten we met een welverdiende Leffe genieten van ons werk.
We spraken weer af om de dag nadien rond een uur of tien verder te werken, en het terras af te werken.
Maandag 20 april was ik om tien uur paraat, met stijve spieren. Paul was ook niet onmiddellijk van de meeste fitte, maar dat kon ons niet tegenhouden.
We werkten de laatste planken af, dichtten het front van het terras, ruimden alles op en beklonken de goede afloop en het resultaat met een flinke Leffe.
Zus ging aan de slag met stofzuiger, daarna met de keerborstel en daarna met emmer, water en schuurborstel. Paul, die alles in de tuin aan het opruimen was, wou het terras op komen, en kreeg gigantisch tegen zijn voeten van mijn zus. Of hij wel eens onmiddellijk zijn schoenen wilde uitdoen om het terras op te komen!
Ik kwam niet meer bij van het lachen... Enfin, na drie dagen was het terras klaar, en al zeg ik het zelf, het resultaat mocht gezien worden.
De 'echte tuinset', vakkundig onder handen genomen door mijn zus, mocht geplaatst worden, en de gebruikelijke Leffe werd meer dan ééns geproefd. Ook de led - verlichting was geslaagd.
Doodmoe, maar twee heel gelukkige mensen achterlatend, reed ik terug naar Brasschaat.
Mission accomplished...
Terras klaar.
A piece of my legacy.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten