maandag 18 januari 2016

Leuke avond.

Donderdag 30 juli 2015, 14 uur.

Een flinke sprong in de tijd. Eén maand later. Hanne en ikzelf waren intussen twee maanden een stelletje, en ik verbleef meer in Gent bij haar dan in Diest. Enkel op vrijdagavond reed ik wel eens naar Diest, omdat ze dan haar girls night had, met wat vriendinnen, en waar mannen alleen maar in de weg liepen.
Op donderdag 30 juli waren we exact twee maanden een stelletje en kenden we elkaar ongeveer twee jaar. Hanne was werken, en had een baaldag. Af en toe ventileerde ze wat frustraties op de chat op Facebook, en gedurende de dag rijpte er een ideetje bij me. Twee maanden een stelletje, en twee jaar elkaar kennen, dat wou ik nu niet ongemerkt voorbij laten gaan. Ik zou na een baaldag proberen haar een onvergetelijke avond te bezorgen.
Ik vroeg haar om hoe laat ze thuis zou zijn, en ze antwoordde dat ze ergens rond half zes zou kunnen vertrekken op haar werk, dus tegen te zessen thuis zou zijn. Ik maakte haar wijs dat ik moe was, van de chemo, en me wat ging neerleggen om te rusten, maar begon eigenlijk aan mijn plannetje.
Als eerste reserveerde in een tafeltje voor twee in een leuk restaurantje in Gent, waar we al eens wat waren gaan eten, en waarvan ik wist dat ze de keuken echt wel waardeerde.
En ik begon kaartjes te schrijven. Kaartjes met opdrachten. Waarbij op elk kaartje een instructie stond, die naar een volgend kaartje zou leiden. Daarover seffens meer...

Het plannetje in mijn hoofd concretiseerde zich wat meer, en de opdrachtjes kregen redelijk vlot vorm in mijn hoofd. Eens het hele scenario duidelijk in mijn hoofd, begon ik aan mijn kaartjes te schrijven, en de voorbereidingen in haar flatje.
Het eerste kaartje zou op de voordeur van haar flatje komen, over het sleutelgat geplakt, zodat ze het zeker zou vinden. Ik zou dan niet meer thuis zijn, maar achter een pré aperitief zitten in het restaurantje waar ik reserveerde voor ons. Ze zou niet weten dat ik niet thuis zou zijn.
Op kaartje één stond: Hanne, ga naar binnen, zet je tas neer op het tafeltje in de woonkamer, doe je jas uit en ga naar de keuken. XXX Je ventje.

In de keuken had ik op de tafel, duidelijk in het zicht, een volgend kaartje klaar gelegd. met een volgende instructie:
Hanne, in de koelkast vind je een glas wijn. Doe de koelkast open, en neem het glas wijn. XXX Je ventje.

Ik had een goed glas witte wijn voorzien in de koelkast, een petit chablis, en aan het glas een volgend kaartje geplakt met instructies.
Op kaartje drie stond de volgende instructie:
Hanne, kom eventjes tot rust, steek een sigaretje op, en geniet van je glas wijn. Neem je tijd. Als je glas wijn op is, kleed je dan volledig uit en ga naar de badkamer. XXX Je ventje.

In de badkamer wachtte het volgend kaartje met instructies dat ik op de spiegel had gekleefd, duidelijk in het gezichtsveld. Kaartje nummer vier met volgende instructies:
Hanne, neem een douche, en maak je wat op. Ik wil dat je er goed uit ziet. Neem je tijd om te douchen, je hebt de tijd. Ga na je douche naar de slaapkamer. XXX Je ventje.

In de slaapkamer had ik een leuke, gedistingeerde maar wel sexy outfit voor haar klaargelegd op het bed, met een volgend kaartje met instructies: Kaartje nummer vijf. Het kaartje lag duidelijk in het zicht op de outfit, met de volgende instructie:
Hanne, trek de outfit die ik voor je koos aan. tot en met de schoenen die ik voor je klaar zette. Als je de outfit aanhebt, ga dan baar de boeddha in de woonkamer die je van me kreeg, en kijk op zijn rug. XXX je ventje.

Op de rug van de boeddha had ik een kaartje gekleefd met de laatste instructie in haar flatje:
Hanne, je wordt verwacht tussen half acht en kwart voor acht in restaurant Multatuli, waar ik een tafeltje reserveerde voor ons op mijn naam. Vraag aan het onthaal personeel naar de reservatie op mijn naam. XXX je ventje.

Ikzelf was intussen al lang en breed in dat restaurantje, en had het onthaal personeel aangesproken en hun instructies gegeven wat ik verwachtte als er een jongedame zou vragen naar een reservatie op naam van Peter Schodts. Ik vroeg hen om aan die jongedame een kaartje af te geven... Met een instructie. Het onthaalpersoneel was meteen mee met mijn opzet, en beloofde me dat kaartje aan haar te overhandigen, droog en zonder veel commentaar.
Wat ze ook deden. Zonder veel poespas.
Op het kaartje stond volgende instructie:
Hanne, je zou me intussen beter moeten kennen. Je vroeg naar een reservatie op naam van Peter Schodts. Ik heb niet gereserveerd onder die naam. Probeer nog eens, maar op naam van 'the real mister Grey'. XXX The real mister Grey.

Hanne herhaalde haar vraag naar de reservatie op naam van de real mister Grey, en kreeg het droog antwoord van de onthaaldame, maar wel met een twinkeling in haar ogen: Juist mevrouw, ik weet nu welke tafel u bedoelt. Volgt u mij mevrouw, ik toon u de tafel...

Hanne werd naar ons tafeltje begeleid, waar ik met een pokerface zat te wachten, Opgedost in mijn beste kostuum. Haar commentaar was geweldig. 'Gij zijt nie te doen man, echt niet. Zo lief, zo romantisch. Dit deed nog nooit iemand voor me. Zo leuk....
Ik hield mijn droge rol vol, nodigde haar uit om te gaan zitten, schonk haar een glas wijn in en greep naar het laatste kaartje in mijn binnenzak, met de laatste instructie:
Hanne, na het etentje gaan we naar je flat. Bezorg me een avond die ik nooit meer vergeet. XXX Your mister Grey.

Ik ga die avond nooit meer vergeten... Mission accomplised.
Soms is het zo simpel, niet? Een beetje inventiviteit, gekruid met wat droge instructies, en een scheutje romantiek.
Ik ga haar nog wel eens zo liggen hebben... Als we een jaar een stelletje zijn...
Dan ga ik haar schaken op haar werk, In mijn officierskostuum. Ik zal wel zorgen dat ik daar tegen dan terug in pas. Al moet ik me een maand uithongeren.
Soms moet je er wat voor over hebben, voor je love of your life.
Net dat ietsje meer hé. net die ene gekke brug te ver...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten