Acht dagen verder.

Zaterdagnacht, of zondagochtend, 28 augustus 2.23 uur.

Hanne slaapt. As usual. Nog maar net, want we hadden een zalige avond, waarover seffens meer. Ik ben weer klaarwakker.
As usual.
En zoals gewoonlijk scherp ik dan mijn digitale griffel, om een stukje neer te pennen.
We zijn een dikke week verder. Als gehuwd koppel.
En noem het cliché, maar gehuwd zijn verandert echt wel iets fundamenteel.
Toch als je huwt met je beste vriendin. Of vriend, in Hanne's geval.
Het gevoel verbonden te zijn wordt elke dag sterker. Nog sterker dan wat er al lag. One team.
Na de drukte, en de chemo op maandag knepen we er samen een paar dagen tussen uit.
Een roadtrip, en we zien wel waar het lot ons brengt.
Noord Frankrijk deze keer, en met de zomerse dagen die we kregen, is dat de meest zalige vakantie die je kan hebben onder de spreekwoordelijke kerktoren.
We voelden ons een beetje zigeuners, en sloegen ons kamp op in Chambres d'hotes, beter bekend als B&B's.
En we kregen hier en daar wel een vreemde blik toen we vertelden dat we op mini honeymoon waren. Het leeftijdsverschil is dan ook wel redelijk duidelijk.
De ontvangst was er zeker niet minder hartelijk om, integendeel.
De setting is één, en met mooi weer kan je in noord Frankrijk niet beter zitten. De sfeer is twee, en eigenlijk staat eigenlijk gelijk met één. 's Ochtends niet weten waar je 's avonds gaat slapen brengt een ongedwongenheid die onbetaalbaar is.
Het maakt niet uit, al is het een hooizolder tussen wat balen stro, zolang we maar bij elkaar kunnen zijn.
In de eerste B&B kregen we twee A4 velletjes mee met de leuke plaatsjes boven en onder Boulogne sur Mèr, en die velletjes waren zo een beetje onze gids.
Gewoon genieten. Van krijtrotsen waar de zee 50 meter dieper recht onder je onbarmhartig inslaat, tot 10 km verder diezelfde kust op 500 meter van de dijk te zien liggen, en je tien minuten moet wandelen om aan de kabbelende Noordzee te geraken.
Omzwervingen die je in kleine dorpjes brengt, met karakter en heel pittoresk.
Samen, in de auto, of op het terras van een eenvoudig restaurantje dat tegen belachelijke prijzen je de meest lekkere dingen serveert.
En om de ritten tussen twee plaatsjes wat cachet te geven, hebben we samen een spelletje gespeeld dat zo oud is als de straat. Wanneer je iets ziet dat op een voertuig lijkt, vier wielen heeft en geel is mag je elkaar een pets verkopen. Wanneer je iets gelijkaardig ziet maar met een groene kleur dan mag je een kneep verkopen. We hebben elkaar niet gespaard.
Met soms een discussie of nu iets geel is of eerder oranje, of eerder petrolblauw dan groen.
Er is wat gepetst en geknepen. Zalig.
De vier dagen/drie nachten zijn voorbij gevlogen.
Samen picknicken met een stukje brood, wat wijn en een beetje kaas. Op de trapjes van een eeuwenoud kerkje, eigenlijk eerder een kapel met pretentie, en met de avondzon op onze snoet. Om daarna met als enige geluid een enthousiaste krekel op de achtergrond samen in slaap te vallen in een bed van een chambre 'd hotes.
Wakker worden door een straaltje zon die door de spleet in de gordijnen op je gezicht priemt, een spel speelt met wat stof dat rond dwarrelt en een nieuwe dag aankondigt vol onbekende avonturen.
Het plaatje klopt.
Eenvoud.
Het siert nog steeds, Geen exquise diners met dure wijnen, wel lekker eten, bereidt met streekproducten en een lekker glas wijn van de wijnboer naast de deur.
Als er geen agenda lag voor Hanne en mij zou ik zo de rest van onze dagen willen slijten.
Vier dagen ongedwongenheid.
Niks moet, alles mag.
Onze mini honeymoon. In short, T-shirt en met teenslippers.
Samen.
Onbetaalbaar.
Met rode billen, want er rijden verdorie veel gele wagens rond als je er op let.
Om vandaag een zalige week wat af te sluiten met een BBQ bij mijn ouders, met heerlijke gerechtjes klaargemaakt door mijn ouders, in gezelschap van zus, schoonbroer en kinderen. Met een glas wijn te veel hier en daar, maar ook weer ongedwongen en eerlijk.
Ik wil dit nog niet kwijt. Echt niet.
Da's waarom ik maandag weer om die chemo ga.
Voor mijn vrouw, voor mijn familie, voor mijn vrienden.
Het leven is mooi, als je het wil zien.