Hanne, die ik nu mijn vrouw mag noemen, slaapt. Het waren dan ook hectische dagen.
Maar ze waren elke inspanning waard.
In the end, it all came together.
Op de valreep, maar dat is goed genoeg. Net op tijd is ook nog op tijd.
Het feestzaaltje heeft ons de nodige zorgen door de strot geramd. Er werd ons veel beloofd, waar uiteindelijk niks van in huis kwam. De incompetentie van de mevrouw die het renovatieproject van dat zaaltje hoorde aan te sturen heeft niet in het minst bijgedragen tot de extreem vermoeide gezichten op de foto's van ons huwelijk.
Mezelf bijvoorbeeld. Voor een man die wekelijks chemo gaat halen betekenen vier dagen hard labeur 122 km van je deur wallen onder je ogen waar je vlot je voeten in kan wassen.
Maar ook mijn vader en mijn moeder, die keihard hebben meegewerkt. Of mijn zus en schoonbroer, en mijn toen nog aanstaande vrouw en haar zus.
Acht mensen die hard gewerkt hebben om de door onbekwaamheid gecreëerde achterstand in het projectbeheer bij te benen. Zodat we onze 124 gasten op ons trouwfeest konden ontvangen zoal dat hoort. In een feestzaal, en niet op een smerige werf.
De hulp van Kim en Philip, mensen die vandaag in datzelfde zaaltje een feestje hadden was meer dan welkom. Soms heb je maar enkele momenten nodig om vrienden te maken. Echt vrienden.
Dat is dan de mooie zijde van zo een lelijke medaille.
Kim en Philip hebben op ons feest de tap als professionals ( ze hebben jarenlang een goed draaide horecazaak uitgebaat in Diest) voor hun rekening genomen, gewoon uit dankbaarheid, omdat ze de zaal netjes en in optima forma overgedragen kregen. Hun kennis ter zake was meer dan welkom.
Uiteindelijk werd mijn 'huwelijksproject' afgerond zoals ik al mijn projecten afrond. Met gecompresseerde stress in de laatste dagen, maar alles binnen deadline en budget. Het decoratiemateriaal werd just in time geleverd, de trouwringen op donderdag, om drie uur in de namiddag.
But in the end there where no loose ends.
Het was dan ook een dag om U tegen te zeggen.
19-08-2016. Numerologisch een dag die negen als uitkomst geeft. Met de betekenis dat een periode wordt afgesloten, en een nieuwe negenjarige cyclus begint.
Ik was vrijdag vroeg wakker. Vijf minuten voor mijn wekker zou afgaan. Om vijf voor zes in de ochtend.
Wassen, aankleden, een tas koffie drinken en om zeven uur on the road naar Gent. anticiperend op mogelijk verkeersdrukte die er niet was. Dus om acht uur al bijna in Gent.
Koffie gedronken in een wegrestaurant, samen met mijn nicht Ester die elk belangrijk moment zou vastleggen op de gevoelige plaat.
Bruidsboeket gaan halen, en dan naar de Sint Joriskaai, waar mijn bruid wachtte.
Ik belde aan, Hanne deed open, en instant begonnen mijn tranen te vloeien.
Ik had me nochtans voorgenomen het droog te houden, maar er zijn grenzen.
Hanne zag er uit als een Engel. Zo mooi. In een gedistingeerd trouwkleed, eenvoudig, stijlvol en toch onschuldig en sexy tegelijk.
Een reflectie van wie ze is, in alle opzichten.
Er is niks beters. Voor mij bestaat er niets beters dan Hanne.
Perfect door imperfectie. Omdat een meningsverschil kan, en we daarover praten tot er een consensus ligt.
Op onze huwelijksdag waren er geen meningsverschillen, alleen een gevoel van verbondenheid. Nog sterker dan de verbondenheid die we al hadden. En elke dag wordt dit sterker en sterker.
Dat hebben we gevierd, dat was en is de fundering van ons feest, ons huwelijk, ons man en vrouw zijn.
En dat hebben onze gasten op ons feest gevoeld.
De essentie.
Elkaar graag zien. Zelfs al wil je elkaar soms de nek omwringen.
Een dag in het teken van ware liefde. Een ode aan onbaatzuchtige liefde.
En niet alleen die dag. Het crescendo zet zich door, elke dag, elk uur dat we samen zijn.
Liefde, elkaar graag zien zonder franje, onvoorwaardelijk.
Wat resulteerde in een feest dat een feest werd voor iedereen. Met oprechte vriendschap, plaats voor emotie en eerlijkheid, gemaakt met en door mensen die er één voor één mogen zijn.
Dank je wel aan iedereen die elk op hun manier onze dag, ons feest hebben gemaakt tot wat het werd.
Een ode aan vriendschap en liefde, open en oprecht, beleefd vanuit het hart.
Ik zag alleen lachende gezichten, toffe mensen die met elkaar praatten, feestten en een leuke tijd hadden.
Mijn boodschap in mijn speech werd waargemaakt. Niet het entourage maakt een feest, wel de mensen die er zijn.
Het was een geweldig feest, gemaakt door geweldige mensen. Stuk voor stuk. Mensen die hun masker thuis lieten, omdat ze het niet nodig hadden.
Mensen die hun hart bij hadden.
Ik wil dit illustreren met enkele foto's. Foto's die heel de sfeer van ons feest weergeven.
Gewoon gelukkig zijn...
Deze foto straalt alles uit. Heel de dag. Voor iedereen.
Het leven is mooi. Je moet het alleen willen zien.
Hanne, mijn bruid. Onderstaande foto zegt alles...
Geluk moet je zien, niet zoeken.
Dank je wel iedereen, voor deze mooie en onvergetelijke dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten