Woensdagnacht, of donderdagochtend, half twee 's nachts.
Het is weer stil in huis. Mijn vrouw Hanne slaapt, na een intense werkdag, die ze afrondde met een work out in de gym, en een glas wijn samen met mij en enkele vrienden in onze stamkroeg.
Ikzelf had een leuke dag vandaag.
Voormiddag heb ik wat opgeruimd, vanmiddag ben ik een stukje gaan eten met een vriend, namiddag heb ik voor een andere vriend wat functieomschrijvingen gemaakt, en een draft uitgewerkt van wat de processflow moet worden van zijn projectenbeheer.
Om een uur of vijf in de namiddag ben ik in de keuken aan de slag gegaan, en heb ik een steak tartaar klaargemaakt. Artisanaal natuurlijk, zonder blender.
Het heeft geen haar gescheeld of ik moest het leven verder zetten met een flink ingekorte linker wijsvinger.
Een steak herleiden tot een steak tartaar met keramisch mes en snijplank houdt wel degelijk risico's in. Er is nog werk aan mijn snijtechnieken.
Maar het was wel lekker, en ik heb mij best geamuseerd met de bereiding.
Na het avondeten op ons terrasje trok mijn vrouw naar de gym, en ik naar de kroeg, waar ze me zou vervoegen na de work out.
Het is wat later geworden dan we hadden voorzien, dus toen we thuiskwamen is Hanne gelijk onder de wol gekropen. Ze is onmiddellijk in slaap gevallen.
Ik voelde me niet vermoeid, totaal niet, en ben achter het klavier gekropen.
En heb eventjes de statistieken van deze blog bekeken. Ik ben daar niet zo mee bezig. Het was eigenlijk maanden geleden dat ik die statistieken nog eens bekeken had.
En ik was toch wel behoorlijk gechoqueerd door wat die statistieken me vandaag vertelden.
1380 pageviews van deze blog alleen vandaag, een verpulverend record.
Met meer dan 8000 regelmatige lezers over heel de wereld.
Ik was me er niet van bewust dat zoveel mensen mijn publicaties lezen.
Het heeft me eventjes stil gemaakt.
En ik heb eventjes moeten slikken. Ik was erdoor aangegrepen.
Wanneer je plots beseft dat je stukjes door zoveel mensen worden gelezen, heb je wel iets van 'wauw'.
Het heeft bij mij ook wel wat vragen losgemaakt.
Wat vinden mensen zo waardevol in mijn schrijfsels?
Waarom deint het lezerspubliek van deze blog zo sterk uit?
Want als ik mijn schrijfsels vergelijk met wat anderen op papier gezet krijgen, dan kan ik alleen maar concluderen dan ik nog heel wat te leren heb.
Aan de andere kant heb ik ergens wel een vermoeden wat mijn lezers boeit.
Ik breng mijn verhaal ongezouten, vanuit mijn hart en 'guts'.
Ik schrijf wat ik voel, hoe ik de dingen zie en beleef.
Eerlijk en zonder franje.
Misschien dat dit mensen wel ergens raakt.
Het zou kunnen.
Of de therapeutische werking die deze blog voor me heeft zou zich misschien wel eens kunnen doorzetten naar mijn lezers.
Mijn klavier is mijn therapeut. Schrijven helpt me dingen plaatsen. Misschien dat mijn lezers, jij dus, in mijn schrijfsels ook wel een stukje therapie vinden.Door mijn andere, controversiële kijk op het leven.
Het blijft wat koffiedik kijken voor me. Ik heb geen sluitend antwoord op bovenstaande vragen.
1380 pageviews op één dag is indrukwekkend voor me.
En geloof me vrij, ik ben niet zo snel onder de indruk van iets.
Ik vind het dan ook gepast om jou, lezer van deze blog, persoonlijk te bedanken.
Omdat je tijd wil maken om deze blog te lezen.
Mijn oprechte en welgemeende dank hiervoor.
Ik heb zo'n ritueel dat ik sedert de diagnose van kanker me elke avond voor het slapengaan opleg. Hoe laat het ook is.
Ik sluit even de ogen, of kijk soms zelfs in de spiegel, letterlijk, en ga een gesprekje met mezelf aan.
En ik stel mezelf vier vragen die ik ook beantwoord.
Wat deed ik goed vandaag?
Wat deed ik vandaag dat ik beter anders had aangepakt?
Wat deed ik vandaag niet wat ik beter wel had gedaan?
Wat deed ik vandaag dat ik beter gewoon niet had gedaan?
Die vier vragen helpen me om de voorbije dag even onder de loep te nemen en helpen me om te groeien en een beter mens te worden.
Ik beantwoord die vragen ook in alle eerlijkheid. Anders strooi ik mezelf zand in de ogen, en ligt er geen leermoment.
Vandaag de eerste vraag beantwoorden brengt een beetje een dilemma.
Wat deed ik goed vandaag?
Met zoveel lezers van deze blog stel ik me de vraag of wat ik schrijf inderdaad goed is. En dan bedoel ik niet vormtechnisch, maar wel inhoudelijk.
Ik wil immers geen onzin brengen voor zo een grote groep mensen.
En ik neem dan ook de vrijheid om op basis van de blogstatistieken te concluderen dat mijn stukjes inhoudelijk wel goed zitten.
Pure logica.
Als wat je schrijft niet raakt, dan laten lezers je blog links liggen, en zouden de statistieken me een downhill verhaal vertellen.
Ik heb mijn kijk op dingen. En die schrijf ik neer.
Ik blijf dat doen.
Voor mezelf.
Voor jullie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten