Ik had onrustig geslapen, maar tegen een uur of vier ben ik toch in een vaste slaap gevallen. Ik werd wakker rond half acht, en stond op, nog een beetje slaapdronken. Toen ik de slaapkamer uit ging, realiseerde ik me dat mijn ex gisteren was vertrokken. Ik kon er niet naast kijken, want bij het inpakken van haar persoonlijke spullen had ze een slagveld achtergelaten. Het kon me eerlijk gezegd niet veel maken.
Na een druk op de 'aan' knop kwam mijn espressomachine tot leven, en een paar minuten later geurde verse koffie door de keuken, die ondanks de 'kaalheid' toch iets huiselijk kreeg.
"Seffens eens kijken naar 'mijn' decoratiespullen, en terug een beetje aankleden.", dacht ik.
"Eerst douchen".
Na een blik in de spiegel zag ik dat mijn hoofd en kin wel een scheerbeurt konden gebruiken. Mijn haar groeide nog steeds, hier en daar, in plukken, en dat was geen zicht. Ik hield mijn knikker dan maar kaal, met scheerschuim en krabber.
Vandaag dus niet. Mijn scheergerief was weg, inclusief scheerschuim. En mijn after shaves ook, op de goedkope rommel na.
Ik stelde mijn douche uit, waste mijn gezicht en handen, trok een jeans en en een truitje aan, en begon aan het 'herschikken' van het interieur.
Niet dat er echt veel te herschikken was, want op een uitzondering hier en daar, waren ook mijn persoonlijke decoratiespulletjes verdwenen.
Ik zette me aan de tafel in de keuken, en maakte een boodschappenlijstje.
Scheergerief.
Theelichthoudertjes.
Decoratiespulletjes.
Het boodschappenlijstje zou nog wat uitbreiden, nadat ik alle keukenkasten had opengetrokken. Mijn ex had haar best gedaan, en zowat alles waar geen naam op stond, en niet instant kon bederven meegenomen.
Ik noteerde alles op het boodschappenlijstje, en reed naar Schoten, naar de Hypermarkt. Alles onder één dak.
Makkelijk.
Een goed uur later was ik rond, en zette de wagen terug richting Brasschaat, stopte bij de lokale juwelier, zocht een leuk stel vriendschapsringen uit voor Hanne en mezelf, kocht een nieuwe eau de toilet in de lokale parfumeriezaak, en bolde terug naar huis.
Thuisgekomen vulde ik de voorraadkasten terug wat bij, zette de enkele decoratiespulletjes die ik had gekocht op hun plaatsen, maakte me nog een tas koffie, en keek voldaan rond.
Na wat stofzuigen, en eens de dweil door de keuken, gang en woonkamer slaan was het terug een beetje thuis.
Tijd voor een douche.
Na een grondige scheerbeurt, en een warme douche voelde ik me een stuk beter. Ik trok een jeans uit de kast, en een blauw hemd, kleedde me aan, ontkurkte een flesje rode wijn, schonk een glas in en zette me aan mijn laptop.
Laptop!
Verdorie, ik stelde vast dat mijn ex mijn andere laptop, mijn tablet en mijn mijn tweede GSM die ze mocht gebruiken ook had meegenomen. Er kwam boosheid op, dat waren echt geen goedkope dingen, samen goed voor iets meer dan 3000 €. Zo gemeen.
Ik keek nog eens goed rond, en zag dat er ook gaten waren geslagen in mijn DVD collectie. Ik schatte dat er een vijftig, zestig films verdwenen waren. Spijtig. Sommige waren echt collector items. Het zou niet makkelijk zijn om die terug te kunnen kopen. Ik keek eens in mijn boekenkast, maar daar bleek op het eerste zicht alles nog te staan.
Wel stelde ik vast dat de mappen met al mijn persoonlijke dossiers ook verdwenen waren. Loonfiches, belastingbrieven, facturen van aankopen, garantiebewijzen. Weg...
Ineens realiseerde ik me dat ze ook enkele paswoorden kende van internetapplicaties, dus ik veranderde die allemaal.
Ik opende mijn Telenet account, en wou haar gsm nummer stopzetten, maar stelde vast dat dit nummer uit al mijn account verdwenen was. Blijkbaar had ze ineens wel tijd gevonden om een andere operator te zoeken. Gelukkig. Dat was al een zorg minder.
Ik opende de chat van facebook, zag dat Hanne on line was, en chatte eventjes met haar. Ze zou rond een uur of vijf, half zes aan de Badboot in Antwerpen zijn, op de lentebarbeque van Netwerk. Ik wou haar aan een paar mensen voorstellen, je had nooit professionele relaties genoeg. Rond half vijf vertrok ik zelf naar de Badboot.
Het was vrij druk verkeer, en ik was maar een paar minuutjes voor Hanne daar.
Ik gaf haar de vriendschapsring, en kreeg een lieve zoen en knuffel terug.
We wandelden naar de Badboot, en werden hartelijk onthaald. Stijn, de eigenaar van Netwerk, en een hele goede vriend, vond de tijd om eventjes met ons te babbelen. Het is altijd leuk om met Stijn te praten.
Na een gezellige avond, met lekker eten, een een goed glas wijn, en het leuke weerzien met fijne collega's zoals Lynn en Jamal, namen we rond een uur of half tien afscheid.
Netwerk, always a great job.
Een ingenieurskantoor dat zijn slogan waarmaakt. Great job, die lentebarbecue.
Thuis gekomen zakte ik lekker onderuit in op het terras, met een goed glas whiskey. Moe van de voorbije bewogen dagen, maar eigenlijk met een gelukkig gevoel. Voor het eerst in jaren had ik het gevoel 'thuis' te komen. In Brasschaat, en in mijn hart.
Hanne had mijn vriendschapsring aangenomen.
Ik hief het glas op haar gezondheid...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten