Hoop doet leven

Zaterdagnacht, of zondagmorgen 3 uur.
Het was een confronterende dag vandaag. Er speelden wel wat dingen door mijn hoofd.
Gevoed door de aankomende PET scan, die niet liegt en elke uitzaaiing, hoe klein ook aan het licht zal brengen, met uitzondering van uitzaaiingen in de hersenen.
Voor de hersenen is een MRI scan nodig, die voor mij niet kan, omdat ik wat ijzerspaantjes in mijn ogen heb zitten. Hele sterke magneten en ijzer gaan niet samen.
De vorige PET scan, intussen anderhalf jaar geleden, bracht me niet direct goed nieuws. Er werden uitzaaiingen gevonden naar mijn lever en ribben, die een 'standaard' CT scan niet kon vinden.
Het is dus echt wel spannend. En ik moet wachten tot dinsdag ergens een flink eind in de voormiddag voor ik 'het verdict' te horen krijg.
Meer dan 24 uren echt in spanning afwachten. De uitslag van die PET scan brengt dan ook wel behoorlijk belangrijk nieuws.
Letterlijk nieuws van levensbelang.
Als het verhaal van de CT scans bevestigd wordt ligt er voor mij nog wel wat tijd.
Uitstel van executie.
Als de PET scan uitwijst dat er toch uitzaaiingen zijn die op de CT scans niet konden gezien worden verandert het tijdskader dat mij nog rest drastisch.

Ik ben geen superman.
Hoezeer ik ook probeer de emoties die de aankomende PET scan losmaken te parkeren, het lukt me niet echt.
Hoop doet leven wordt hier wel heel erg 'a la lettre'.
Er is geen 'in between' nieuws.
Het is goed of slecht. Punt.
En deze keer weet ik echt niet wat ik moet verwachten.
Ik heb geprobeerd om die emoties niet toe te laten, om niet te gaan doemdenken en elke afwijking van wat normaal is in functie van de behandeling  niet toe te laten in mijn mindset.
Krampen, buikpijn, bloed in de stoelgang, druk op de borstkas, en een vreemd bolletje in de palm van mijn linkerhand.
Dingen die ik zonder die PET scan kan catalogeren onder nevenwerkingen van de chemo gaan nu wel geduid worden.
Zijn het gevolgen van de chemo?
Of zijn het uitzaaiingen?
Het houdt me bezig. Meer dan ik zou willen.
En ik ga hier alleen door.
Bewust.
Omdat ik niet wil dat iemand mijn kop ziet als ik slecht nieuws zou krijgen aanstaande dinsdag.
Omdat ik niet wil dat iemand de onzekerheid leest in mijn houding als ze me maandag door die scanner trekken.
Me, myself and I.
Ik wil er niemand anders bij.
En ik hoop.
Op goed nieuws.
Want hoop doet leven.
Ik wil nog niet denken aan slecht nieuws.
Want slecht nieuws betekent dat ik dingen moet regelen die ik nog niet wil regelen.
Terwijl ik die dingen eigenlijk in stilte wel al aan het regelen ben.
Dubbel.
Eigenaardige ervaring.
Het doet wat met je denken.
En dat is niet altijd even eenvoudig voor de mensen in je directe omgeving om te plaatsen en te hanteren.
Ze kunnen mijn angst die er nu in me leeft en die tot het verdict dinsdag alleen maar zal groeien niet plaatsen.
Ze weten dat niet altijd te hanteren.
Begrijpelijk.
Neemt niet weg dat je op die momenten je alleen op de wereld voelt.
Ik heb dan geen boodschap aan de bemoedigende woorden dat het zo'n vaart wel niet zal lopen en de PET scan wel zal bevestigen wat de CT scans al anderhalf jaar zeggen.
En wat ineens verklaart waarom ik die angsten niet uit.
Het overgrote deel van mijn omgeving wil me op die momenten monddood maken. Omdat ze zelf niet goed weten hoe er mee om te gaan, en ze eerder opteren om die gesprekken te vermijden of te verstikken uit angst voor hun eigen emoties, dan wel om ze aan te gaan.
Ik begrijp dat wel, en heb voor het 'vluchtgedrag' wat ik dan zie alle begrip,
Ooit was ik zelf ook zo, toen een hele goede vriendin me tussen de regels door kwam vertellen dat het verhaal verteld was.
Ik wou toen ook niet tussen de regels lezen. Tot ik twee maanden later werd geconfronteerd met haar heengaan.
Ik heb besloten dat ik geen verhaal meer 'tussen de regels' wil vertellen.
Wat de PET scan uitslag dinsdag brengt is het verhaal dat ik dinsdag ook zal vertellen.
Aan iedereen.
Wie dat niet kan hanteren haakt voor mij part af. No hard feelings.
Tot dan hou ik vast aan 'hoop doet leven'.
En probeer ik positief te blijven.
Ga ik ervan uit dat de PET scan het CT scan verhaal bevestigt.
Ik vertrek vanuit een 'goed nieuws' verhaal.
We shall see and overcome.
Omdat ik eigenlijk geen keuze heb.
Het alternatief is te zwart.
Ook ik heb mijn grenzen.